örlagastund

Nú reynir á styrk Evrunnar og samheldni ESB-landa (frekar Evru-landa). Það er rætt í þýskum netmiðlum að þetta sé örlagastund, ekki bara fyrir Evruna heldur ESB öllu.

Maður gæti haldið að þeir sem vissu alltaf fyrirfram að ESB gengi ekki upp hafi rétt fyrir sér. Ef svo er þá er best að þjálfa börnin strax upp til að handsauma skó og boli hraðar en nokkurt kínverskt barn getur og kenna þeim að öðru leyti kínversku.

Ef þeim tekst að 'bjarga' Evrunni, þá bara á þeim forsendum eins og rætt er um, að ESB fái rétt til að fara yfir fjármál allra ESB landa og skipta sér af fjárlagagerð. Þá nálgumst við eftirlit með fjármálum eins og tíðkast í öllum þjóðríkjum sem nota sameiginlegan gjaldmiðil.

Skrítið sú tilhugsun: þeir sem kærðu sig minnst um sameiginlegar (bókhalds)reglur og nýttu sér fullveldi þjóðríkis milli þjóðríkja til að ná sér í góðan bita (aðild að Evrunni og þarmeð lágum vöxtum) á kostnað evrópska samfélagsins (yfirvofandi skuldavandi) valda því að sambandið krefst bráðum rétt til að grípa æ meira inn í fullveldi stakra ríkja til að fylgja reglunum eftir sem allir hafa samþykkt.

Vilja neyðarsjóð fyrir evruna

segja stöðu Íslands mun gera hvað þann 23.10. ...?

Það er náttúrulega mjög snillingsleg hugmynd: Fyrst að pissa öllum skólafélögum í skólatöskuna og kasta sök á þá um leið og þeir fara að kvarta, enda allt blotnað innanstokks hvort sem er við fyrstu rigningu því töskurnar voru opnar. Og vona svo að reyna að fá aðstoð við heimavinnu og vera með í næsta bekkjarpartý því það má ekki skila neinn útundan. Vonandi verður engin hissa þó að stóru vinaaular kippi höndum og boðskortið 'týnist'.

Segja stöðu Íslands styrkjast 23. október

söguleg stund

Þetta var söguleg stund á Alþingi, spennuþrungin og þingmönnum örugglega ekki auðvelt að greiða atkvæði sínu. Það skiptir engu máli, hvort niðurstaða var tæp eða ekki, því hún mun standa eftir í sögubókum sem lykilpunktur í Íslandssögu.

Nú verður að hafast handa við undirbúning samningskrafna, greina mögulega brotalamir og meta hagsmuni. Það hefur verið tekið fram margoft að erfiðast getur mönnum reynst að finna lausn í sjávarútvegs- og landbúnaðarmálum, reyndar telja sumir erlendir aðilar að hvalveiðar verða einnig erfiður kafli. Í mörg ár var Evrópuumræðan komið skyndilega á endann þegar þessi tveir málaflokkar voru bara nefndir.

En maður ætti að leyfa sér að spyrja sig: Af hverju ættu nákvæmlega þessi tvö samningssvið að ræða úrslítum? Hvað með þá aðila sem gætu hagnast á ESB aðild, eru þeir ekki jafn mikilvægir? Hvað með neytendamálum, hvað með iðnaðinn og verslun sem þrá að fá Evruna?

Svo þegar umræðan um kvótabrask kom í hæsta mæli fyrir rúmlega viku síðan rann það fyrir augum mér: Áður en menn geta gert sér von um að ná lendingu sérstaklega í sjávarútvegsmálum þurfa Íslendingar fyrst að koma á sátt sín á milli. Í öll þessi ár hefur alltaf verið haldið fram að fiskimiðin séu auðlind í þjóðareign og útlendingar megi ekki koma höndum á þau. En það hefur sýnt sig að það þarf engan útlending til að fara illa með íslensku þjóðinni og eignum hennar, það eru til nógu margir óprúttnir Íslendingar sem bera engan veginn hag Íslands fyrir brjósti sér heldur eingöngu eigin hagsmuni. Útlendingar/ESB hafa bara verið notaðir til að benda athygli almennings frá því að sumir eiga allt og flestir eiga ekkert af þjóðarauðlindum. Rifildi um byggðakvóta, strandveiðidaga og dauð sjávarpláss sem mega ekki veiða fiskinn sem þeir sjá úr glugga heima hjá sér sýna að margt er óuppgert innan íslenska þjóðfélagsins.  Fyrr en Íslendingar hafa ekki fundið varanlega lausn í sátt sem sameinar aðgang almennings að þjóðareigninni og þeim kostum sem einkaeign á auðlindum á að bera með sér - kannski með því að ríkið bjóði kvóta upp til einhverja ára í senn - er ekki nema von um að stór hópur mun hafna hvaða ESB-samning sem er. Lausn sem tryggði jafna aðgangsmöguleika alla sem vildu að auðlindinni sem ríkið færri með stjórn væri kannski mjög sterk rök fyrir því að íslenska ríkið eitt haldi stjórn á Íslandsmiðum, þó að öðrum sé veittur aðgangur (og ríkið hefði samt tekjur af kvóta boðnum upp til erlendra aðila).

 Hvað varðar landbúnaðinn sé ég engan veginn umræðu um ný tækifæri sem hugsanleg ESB-aðild mundi þýða. Hvernig gengur með lambakjötsútflutningi, með jarðvarmagrónu grænmeti? Gefast menn upp á möguleikana áður en þeir opnast?

 

Hvað sem mönnum finnst um ESB er þetta tækifæri að leysa deilur sem lengi hafa verið haldnar undir borði með tækifæriskenndum breytingaraðgerðum.

 

Samþykkt að senda inn umsókn

fór hátt í 1,5947 $ fyrir 1 € í sumar 2008

menn vinni fréttirnar sínar rétt og vel!

Dollarinn veikist gagnvart evru

Kannski elítan hefur gert upp hug sinn?

Það er nú hlutverk eltítu að sökum menntunar og/eða reynslu sinni veltir hún fyrir sér spurningar sem ganga aðeins lengra en að skaffa vinnu á morgun og hinn. Ef hún gerði það ekki væri hún ekki elíta.

Kannski hefur hún bara gert upp hug sinn, á undan þjóðinni í heild? Ekki gleyma heldur að það eru nógu margir sem mundu reikna sig til elítunnar sem hafa tekið afstöðu á móti ESB

 

Eða miklu frekar er það kannski útspil hans að skamma fjölmiðlafólkið nú til að geta kennt þeim seinna um að hann þurfti að gefa eftir í þessu máli?

Elítan vill í ESB

með aðra reynslu

Það var auglýst í Þýskalandi strax í haust hvað Ísland væri nú ódýrt en svo fóru einhverjir blaðamenn í stutta ferð til Reykjavíkur. Því miður reyndist fátt ódýrara í raun og veru þrátt fyrir auglýsinguna: stóru hótelin hvort sem er löngu búin að gefa út gjaldskrá í Evrum og flugfélög einnig. Það eina sem væri ódýrara, las ég, væri bjórinn og ullarvörur. Hvort sem þeir höfðu rétt fyrir sér eða ekki, alla vega var skilaboð þeirra að Ísland væri EKKI miklu ódýrara. Reyndar játuðu íslenskir aðilar að verð í krónum hafi hækkað í takt við gengisfalli, þar sem nánast allt þarf að flytja inn. Þeim sem vinna í ferðaþjónustu dettur þar fyrst Bláa Lónið í hug og einnig 66°norður.

Allt annað en sama hörmungasaga: íslenskir listamenn sem eru í sambandi við gallerí úti virðast skuldbundnir til að verðleggja sig (eða frekar list sína) í erlendum gjaldmiðli eftir hverju sem við á, svo að erlendir listunnendur kaupi áfram heima hjá sér í New York, Paris, London eða Berlin og koma því ekki betur heldur verra út úr kreppunni þar sem þeir þurftu að hækka griðalega hér heima.

 Því miður segir gengisbreyting bara hálfu söguna.

Hagstætt að ferðast til Íslands

þann sem bráðum blossar upp í verðbólgu ...

Sjáandi þær miklar skuldir sem Bandaríkjamenn hafa safnað nú þegar og ætla að stofna til á næstunni í þeirri von um að efla efnahaginn geta allir sem vilja reiknað út að Dalurinn mun taka djúpa dýfu á næstu árum.

Svo er í gangi þróun sem veikir ráðandi stöðu Dalsins sem heimsviðskiptagjaldmiðil (aðrir gjaldmiðlar [Evra, Kína] munu öðlast jafnt mikilvægi við Dalinn). Á meðan viðskipti Íslands í USD er minna en helmingur af öllum viðskiptum er ekki mjög skinsamlegt að taka upp Dalinn, vítandi að Federal Reserve mun engan veginn taka tillit til peningamál Íslands. Það sama gildir um Norsku Krónuna eða þá Dönsku (af hverju hefur hún svo lítið verið nefnd í gjaldmiðlaumræðu?) eða Sænsku og sömu leiðis Svissneskan Franka.

SUS: Vilja Bandaríkjadal á Íslandi

orsök lágs vinnslustigs ?

Herfur einhvern velt fyrir sér af hverju svo mikið af veiddum fiski er fluttur út óunninn? Getur verið að stærstir markaðir (England og önnur ESB lönd) séu óaðgengilegir fyrir unnar vörur sökum þess að innflutningstollar hækka með vinnslustigi? Ég hef sterkan grun (þó ekki beinharðar tölur um málið) um að vinnsla gæti flust til Íslands ef það væri innan ESB.

Vilja fiskinn heim

Af hverju bara gera að einkennum en ekki að rót vandans?

Það er gott og fínt í sjálfu sér að borgin ætli að reyna að halda svifryk í skerðum en menn geri sér grein fyrir því:

Þó að það rigni eða blási heiftuglega þá gerast samt þau slit á vegum sem verða að svifryki í þurru veðri. Munurinn er sá að í venjulegu Reykjavíkurveðri verða þessi efni blásin langt út á haf eða skolað í læki ó síðan út í haf. Er það ekki auðlindin sem menn vilja halda hreinni?

Jafnvel þegar snjóþekja er á vegum er lagður grundvöllur að svifryki, þ.e. með ríflegri notkun salts á vegum sem þornar svo líka upp, eða er skolað í sjóinn.

Það verður að banna nagladekk á fólksbílum skráðum á höfuðborgarsvæði, nota harðari slitlag í gatnagerð og bæta frekar snjómokstur á þeim dögum sem virkilega þörf eru á.

Og jú, bæta almenningssamgöngur.

Helstu götur rykbundnar í nótt

ef Björn litur þannig á málin ...

... ætti hann kannski að hugsa aðeins lengur til baka. Var það ekki yfirlýsing sjálfstæðis eða kannski jafnvel sjálfstjórnun sem olli því sem komið er?

Eða var það Gamli Sáttmáli, kannski hefðu Víkingarnir aldrei átt að koma til Íslands heldur strax átt að fara í útrás ....

 

Var það ekki Sjálfstæðisflokkurinn sem stóð fastur við EES samninginn? Væntanlega ekki að ástæðulausu því skjólstæðingar hans hljóta að hafa hagnast á því ekki minna en almenningur á Íslandi. Eða vill hann segja með því að Ísland ætti að ganga alla leið og  sækja um ESB-aðild?

Aðild að EES réð úrslitum